başlık başıma kaldı..oldu mu..rahatladın mı.

Az önce twitter'da Can Yücel'e ait şu sözü okudum;

"Gerçek şu ki; hayalimizdeki insanın, hayalindeki insan değiliz. O kadar!"

Öyle koydu ki okuyunca. Canım zaten sıkkındı tam üstüne geldi bu da

Ne olurdu sevdiği kadar sevilse herkes

Ne olurdu yani, ne çok kötü olurdu

Dünya mı dururdu dönmekten, kıyamet mi kopardı

Hayır seviyorsun da

Bunu niye dile getiremiyorsun ki

Neydi iki kelimeyi yan yana getirememendeki bu büyük engel

Sadece iki kelime ya..

Dudaklarından çıkacak sadece iki kelime ona bir ömür boyu yetecekti.

Sadece iki kelime

..........................................

Hakkımda bi'şeyler öyle;

kendimdeki inanılmaz mantık hatasını sonunda buldum.

ne kadar aynı şeyleri yaşarsam yaşayayım hiçbir şekilde ders alma gibi bir huyum yok.

her zaman pollyanna'yı oynamaktan (ki çizgi filmini hiç izlemedim), her zaman affetmekten, her zaman özür dilemekten, her zaman "aman o yeter ki üzülmesin" demekten..gerçekten çok sıkıldım ve yoruldum. sizin yüzünüzden kendimi yaşlı hisseder oldum. şimdiden deli gibi her şeyi unutuyorum. aklımda bir şey tutamıyorum, not alıyorum. biri bir şey söylediğinde ya yanlış anlıyorum ya da onu hiç duymuyorum. gözlerim çok dalıyor, kulaklarım duymuyor. her şeyi iki kere tekrarlatmaktan sıkıldım, bunaldım. belki kendi kendimle kaldığım için olabilir bu davranışlar bende ama..yine de benim mutluluğumu engelliyor bunlar hep.

Bu da sana;

bilmiyorum burayı takip ediyor musun etmiyor musun ama..ben yine de sana yazmaktansa buraya yazmayı tercih ettim.

"naparsan yap" ya da "nasıl biliyorsan öyle yap" derken nasıl için hiç sızlamıyor ya. gerçekten bunu anlayamıyorum. o kadar mıyım yani.

(debo fazla ileri gitmemek için yazıyı burada sonlandırıyor.)