aşk hiç biter mi?

Hani der ya şarkıda:

"Kalır dilimizde yinelenen bir şarkıda,
Bir okul çıkışında, bir çocuk bakışında." diye.

Ben hala o okul çıkışında kalanlardanım..
Çünkü ilk aşk ya da ilkokul aşkı diye bir şey var.
Evet var şimdi bana açıklama yaptırtmayın 2 sayfa.
Son iki senedir O'na rastlıyorum işte ben böyle arada.
İlkokul aşkım.. Hatıra defterine;
"Seni çok seviyorum ama sakın yanlış anlama." yazan minik gözlü insan.
Geçenlerde bakmıştım o deftere de. Ne anılar geldi aklıma.
Sınıfta erkeklere sataşırdım, sonra da onun arkasına sığınırdım.
Tabi ki de beni korurdu.
Bir ara başkan olmuştum o da yardımcım hatta.
Sınıf bizden soruluyordu. Sıra arkadaşım oldu bir zaman.
Sonra koptuk.. Ne bileyim bende unuttum okul ders derken.
Şimdi görüyorum sokakta şurada burada.
Konuşuyoruz merhaba merhaba..
Bakışıyoruz hadi bir şey sor da muhabbet uzasın diye
birbirimize bakıyoruz.
Konuşmamda sıkıntı yok sabaha kadar konuşabilirim.
Ama onda kitleniyorum. Rengim kırmızıya dönüyor.
Heyecanlanıyorum..
Ne bileyim böyle işte.
Bir adım atsa ben onla yürürüm sanki.

(bunları dün gece yazmıştım şimdi çok sinirliyim ve bu romantik(!)
mevzuyu bir başka başlıkta konuşmak üzere noktalıyorum.)

Grup Yorum'un Uğurlama'sı ne güzeldir değil mi?
O "yare ulaşmadan düşersen eğer" kısmına ne vurgunum.
Sanki gerçekten düşecekmiş gibi değil mi?
O "eğer" i çok içten söylemiyor mu bayılıyorum.
Çok etkileniyorum o şarkıdan..

Bir de bir genç tanıdım dün.
Hayatımda gördüğüm en cool insanlardan biri herhalde.
Adı: Evgeny Grinko
1 albümü var, rus. Bu kadar. Hakkında çok şey bilmeden sevdiğim
o ender insanlardan biri.
Şöyle bir eseri ve icrası var ki dinlenmeye değer.
Bırak dinlemeyi etkisinden çıkamayacaksınız bir süre.

Bu kadar müzikten ve aşk gibi çok da ilgilenmediğim bir konudan
bahsetmek yeter.
Bugün çok üzüldüm ben.
Yine konu insanlar.
Çok fazla ciddiye aldığım yok.
Sevdiğim de yok zaten öyle çok.
Ama hakkımda öyle atıp tuttukları canımı sıkıyor.
Bana "sen ona mı darılıyorsun ben onun lafıyla su içmeye gitmem." deniliyor.
İyi güzel ben de ona güvenmiyorum da nedir bu kadar benle uğraşmaları.
Hiç durmamaları. Hiç doymamaları.
Çok utanıyorum çok.
Bu tip insanların burnumun dibinde olmasından çok utanıyorum.

Hani klasik bir laf vardır ya alıp başımı gidesim var diye deriz.
Hah işte bende alıp başımı Bademler köyüne gitmek istiyorum.
Hem gelişmiş hem de ege gibi sımsıcak insanları var ne güzel.
Okuduğum birkaç romanda da çok güzel anlatılmış İzmir
onun da etkisi büyük tabi bunu es geçemem.
İzmir'e hiç gitmedim ama gitmeden özlediğim tek şehir orası galiba.
30umda orada yaşıyor olacağım. Yani 7 yıl sonra.
Niye 30 bilmiyorum. Bilmem 30 önemli bir yaş değil midir?

Ne diyordum hah işte..
Dizimi de izleyemedim ya İşler Güçler'i.
Zaten keyfim yok nefes alamıyor gibiyim.
Bir de her gün yeni bir şehit haberi.
Bu ne lan pisi pisine ölüyoruz.
Halen daha askeri davulla zurnayla uğurlayanlar var mıdır acaba?
Varsa ben onların aklına ne desem az.
Ben erkek olsaydım askere gitmemek için elimden geleni yapardım.
Hiç kusura bakmayın canımı sokakta bulmadım.

Cumartesi hukuka giriş sınavım var aöf.
Radyo tv okuyorum da 2 yıllık onun şeysi.
Geçenlerde (2 gün önce) bir radyo programcısının kitabını okudum.
İlerde bende öyle olmak isterim doğrusu.
Hem konuşurum hem yazarım hesabı.
Ne güzel olur..

Bu gecelik benden bu kadar.
Hah bu arada rüyamda sürekli bir 30 yıl daha yaşayacak değilim ya diyordum.
Niye diyordum hatırlamıyorum. Normalde rüyalarımı hatırlamam zaten.
Bunu hatırlıyorum ama. Söyleyeyim dedim.
Bana iyi davranın üzmeyin şu kızı bak yarın bir gün ölürsem görürsünüz
Hıh!:)